მუხლი 1

ძალიან მომწონს ბატონო ლადოს კომენტარი, ძალიან კარგადაა შესრულებული. რაც მთავარია, თანამედროვე კომენტარი გვექნება და მახარებს ეს ფაქტი.

კარგი სტატიაა ეს გვერდიც კარგია

“ავტორიტეტობა იმ გავლენიან სახელოვნებას ჰქვია, რომელსაც ადამიანი მოიპოვებს ხოლმე დიდი სიბრძნით, დიდი გამოცდილებით, დიდი მეცნიერებით. ავტორიტეტი მეცნიერებაში ის კაცია, რომელსაც მის მიერ შეთავსებულ მეცნიერებაში გაუთქვამს სახელი და ნდობა მოუპოვებია იმდენად შეურყევლად და უცილობლად, რომ ერთიც და მეორეც საკმაო თავმდებია მისი აზრის შეუცდომლობისა” (ქრისტიანული სიბრძნის კიდობანი – საქართველოს საპატრიარქოს გამომცემლობა, თბილისი 2013, გვ.5).
აღნიშნული განმარტებიდან გამომდინარე და იმის გათვალისწინებით, რომ ჩვენი სამართალი ჯერ კიდევ “ქვის ხანაშია“, ვფიქრობ, რომ სამართლის სფეროში ვინმესთვის ბიუსტის ან ძეგლის დადგმა, ძალზედ ნაადრევია!!!

მეორე გვერდზე შეცდომაა, კერძოდ- “საჯარო სამართალი განსაზღვრავს სამართლებრივ ურთიერთობებში სახელმწიფოსა და მისი ორგანოების მონაწილეობის წინაპირობებსა და წესებს, რომელთა შესაბამისად სახელმწიფო არასრულებს კონსტიტუციითა და საჯარო სამართლის სხვა კანონებით დაკისრებულ ფუნქციებს. ” ალბათ ავტორი გულისხმობს სიტყვაში “არასრულებს” სიტყვას აღასრულებს. გთხოვთ გაასწორეთ!

საჯარო სამართლის ნაწილია საეკლესიო სამართალი? რომელი საეკლესიო სამართალი: მართლმადიდებლური? კათოლიკური? და მაშინ რატომ არა ისლამური რელიგიური სამართალი ? და კიდევ კითხვა მიჩნდება სასამართლო თავის გადაწყვეტილებაში რომელიც მიიღება საქართველოს სახელმწიფოს სახელით (და მოქმედი კონსტიტუციით საქართველო სეკულარული სახელმწიფოა) შეიძლება თუ არა გამოიყენოს “საეკლესიო სამართლის” ნორმები? ჩემი აზრით, ალბათ ოდესღაც, როდესაც სახელმწიფო და საქართველოს მართლმადიდებლური ეკლესია გაყოფილი არ იყო მაშინ საჯარო სამართლის ნაწილი იყო. მაგრამ დღეს ეს აზრი საკამათოა…

ძალიან კარგი კომენტარებიაა და რაცმტავარია ტანამედროვეე